Lygna og sanninga har vore trufaste fylgjesveinar for menneskje til alle tider. Barnet er ikkje gammalt før det får eit forhold til desse. Noko av det viktigaste eit barn må lære seg i oppveksten, er å skilje mellom lygn og sanning, og dei fleste får lære dette gjennom positiv påverknad frå foreldre, skule og miljø. Dei fleste born vil etter kvart vite at sanninga er byggjesteinen i alt menneskeleg hopehav. Er du eit ærleg menneske, vil du i dei fleste tilfelle vinne fram i livets ofte harde strid. «Ærlegdom varer lengst,» er eit ordtak, og lukkeleg er det samfunnet som dyrkar fram denne kvaliteten.
Dei fleste menneske har av og til sagt ting som viser seg å vere lygn. Når dei innser dette, og ber om orsaking, vil dette få forståing. Men bevisst lygn for å skaffe seg posisjonar, makt og ære, er noko heilt anna, og det har folk flest til alle tider teke avstand frå. Dei fleste demokratiske samfunn, store eller små, har til alle tider prøvt å ta avstand frå lygn. Dei som på denne måten driv uærleg spel, har ikkje hausta mykje ære.
Mange menneske rundt om i verda må likevel lide grunna makta til uærlege menneske. Krigen i Ukraina er ein konsekvens av at Russland har leiarar som sløsar med sanninga. Dette har dei gjort for å kome til makta, men dei brukar det og i den daglege styringa av landet og dermed i krigen mot eit granneland. Kor mange menneske er det ikkje som lid både i Russland og Ukraina grunna lygna, og tallaust mange blir drepne grunna maktsykja til lygnaktige leiarar.
Å kjempe om makt er ei ærleg sak, men kampen må gå føre seg med reielege midlar. Å skaffe seg makt ved hjelp av lygn og urett, er simplaste veremåten menneske, politikarar og eit styresett kan ha, og gjennom tidene har diverre tallause menneske bukka under for sjikane og lygn. Det er viktig at folk ser desse misferdene og tek avstand frå dei. Dei som lyg om og svertar ein motstandar, må aldri vinne fram. Her må folk ta avstand og vise ansvar.
Media, også avisene, har ei viktig oppgåve med å kle av lygnarane. Det gjer ikkje dei ved å gje slike personar mykje positiv omtale. Diverre får likevel uærlege folk og politikarar ofte mykje spalteplass, med store bilete som oppslag, sidan journalistar ikkje greier å vere objektive.
Eg er stundom svært redd for demokratiet i verda på alle nivå. Vi har for ikkje lenge sidan opplevd korleis Trump oppførte seg, og for eit par veker fekk vi høyre om revolusjonen som var planlagd i Tyskland. Verda må vere på vakt, og det må vi også vere i landet vårt, både nasjonalt og lokalt. Uærlege folk og uærlege politikarar, som driv med sjikane, snakkar høgt og lyg bevisst for å skaffe seg posisjonar, må aldri vinne tiltru og makt. Her har vi alle, også media, eit svært stort ansvar.